Jest 1824 rok. Do karpnickiego zamku nadciągają znamienici goście – wśród nich jest sam król Prus, książę Mikołaj (późniejszy car Rosji), książę Weimaru i inni członkowie królewskich rodzin.

Na zewnątrz budowli przygotowano pawilon, w którym wszyscy zasiądą do uroczystego obiadu, a potem specjalnie zadaszonym przejściem udadzą się do zamku. Zamek nie jest zbyt duży, dlatego wielu gości skorzysta z noclegów na wsi. Do obsługi tak znacznej liczby przybyszów zatrudniono dodatkowo miejscową ludność. Jaśniejące od świateł pałacowe okna przydadzą blasku nocy, która spowije wielkiej urody park oraz okolicę.

Od tego spotkania karpnicka rezydencja księcia Friedricha Wilhelma Karla von Preussen (syna króla Fryderyka Wilhelma II) oraz jego żony  Marii Anny (zwanej Marianną), córki Fryderyka V von Hessen-Homburg, staje się znaczącym miejscem na podróżnych mapach wielu koronowanych głów, arystokratycznych rodzin i innych znamienitych osobistości, a tym samym – istotnym przyczynkiem do historii Niemiec. Będą tutaj bywać Radziwiłłowie, królowa Maria Bawarska, cesarzowa Aleksandra Fiodorowna, Fryderyk książę niderlandzki i inni… i będą spacerować, słuchać muzyki, zwiedzać urocze miejsca, rozmawiać o sprawach wagi państwowej i – jak to zwykle bywa – przeżywać wielkie porywy serca. Tak! O przyjęciach w karpnickim zamku będzie głośno w całych Prusach.

Wilhelm Pruski wraz z Marianną rozbudowując zamek przebudowali go w romantyczną rezydencję o pałacowym charakterze, zachowując przy tym istotne elementy obronnej architektury, a tym samym – ducha rycerskiego średniowiecza w stylu Tudorów, którym zachwycał się książę. Niejako na przekór arystokratycznym trendom książęca para postawiła na skromność i prostotę, co w sposób niezwykły dodało blasku pałacowym wnętrzom. Tak więc komnaty w różnych tonacjach kolorystycznych wypełniło miękkie światło sączące się zza muślinowych zasłon, ściany pokryto jedwabnymi tkaninami, a wzdłuż nich ustawiono wykonane z wielką starannością dębowe meble – również w stylu Tudorów.

Wilhelm z Marianną zadbali również o to, by w romantycznym parku w stylu angielskim pojawiła się aleja lipowa, a kręte ścieżki wysypane białym żwirem wiły się między drzewami i stawami. W ogrodzie zbudowano urocze miejsca odosobnienia i wypoczynku dla gospodarzy i gości. Wreszcie za sprawą architekta krajobrazu – Petera Josepha Lenné – karpnicki ogród spacerowy połączono z majątkami w Mysłakowicach, Bukowcu i Łomnicy w jedną całość, tworząc założenie parkowe znane jako Śląskie Elizjum. (gaj)

Zapraszamy do czytania oraz – oraz do zwiedzania!

Wybór literatury:

• Zamek Karpniki. Schloss Fischbach. Gaworski Marek.
  Wydawnictwo MATIANG, 2022
  (dostępne: Dział Regionalny z Czytelnią)
• Dolina Królów: przewodnik inny niż wszystkie. Część 5. Lamparska Joanna.
  Wydawnictwo ASIA-PRESS, 2010
  (dostępne: Dział Regionalny z Czytelnią, Filia nr 3)
• Tajemnice dolnośląskich zamków. Przewodnik dla dociekliwych. Perzyński Marek.
  Wrocławski Dom Wydawniczy, 2017
  (dostępne: Dział Regionalny z Czytelnią)
• Tajemnice, zagadki, zakamarki Doliny Pałaców i okolic. Wiklik Cezary.
  Wydawnictwo AD REM, 2016
  (dostępne: Dział Regionalny z Czytelnią, Filia nr 3, Filia nr 4)