Książka z serii wojny dorosłych-historie dzieci opowiada losy Kazi Łobodziec, urodzonej w województwie lwowskim. W dzieciństwie, tym przedwojennym, Kazia beztrosko spędza czas i święta ze swoimi przyjaciółmi Ukraińcami, Żydami i Niemcami. Zwyczaje się przeplatają, a rodziny mieszają, wszyscy się lubią i są dla siebie mili. „A potem przyszła wojna…” Niemcy niszczyli, Żydzi znikali a Polacy przestali się przyjaźnić z Ukraińcami. Jak to zrozumieć, kiedy ma się kilka lat? Dlaczego pan z karabinem mierzy do cioci, gdy ta chciała nakarmić starego Żyda? Jest głód, wszystko zabierają, jak dobrze, że nikt nie zagląda na strych u Pana Lipskiego, bo tam ukrywają się Aron i Jakub. Z czasem można przywyknąć nawet do bombardowań i pędzić krowy między czołgami. Kiedy jest się dzieckiem pewne rzeczy przyjmuje się łatwiej. „ Czekała nas jeszcze kolejna straszna zmiana.” Wysiedlenie. Kto z tutejszych czuł się Polakiem miał się spakować i ruszyć na Ziemie Odzyskane. Strach, bo przecież oprócz mamy i taty jest jeszcze maleńka Czesia, ledwo noworodek. Czy uda się przetrwać tak długą podróż? Kazia szykuje dla niej wełniane ubranka. Kilkaset kilometrów od rodzinnego domu, w Żarku koło Jawora, Kazia i jej rodzina zaczyna nowe życie. Ona i tysiące przesiedlonych dzieci. Na Dolnym Śląsku spotykają inne dzieci, niemieckie, z którymi można się świetnie dogadać, tak samo jak wcześniej z ukraińskimi, żydowskimi. Jednak cień wojny jeszcze kładł się na dzieciństwo Kazi. Pewnego dnia Niemcy zaczęli się pakować. Jeśli dorośli nie potrafią zrozumieć wojny, to jak ma to zrozumieć kilkuletnia dziewczynka? Lektura obowiązkowa, żeby nie zapomnieć, że wojna to nie tylko sprawa dorosłych! Książka dostępna w Książnicy Karkonoskiej.(JJ)