Dziwna to książka. Niewielki format, trochę ponad 100 stron, ale zdziwiłby się ktoś, kto miałby zamiar uporać się z nią w jeden wieczór. Nasycone treścią zdania Krzysztofa Środy wymagają skupienia i czasu na refleksję, również w tak oczywistej kwestii jak sprecyzowanie, o czym właściwie czytamy. Czy jest książka podróżnicza, a może o naturze świata albo, jak proponuje Ziemowit Szczerek, o tym, co pomiędzy, co zawsze pozostaje nieopisane? Z jednej strony mamy Czeczenię. Czy coś nas może jeszcze zaskoczyć w opowieściach o tej wojnie? Tak. Psy. I drugi kraniec mapy, jak druga strona ludzkiej natury – Maroko. Delikatność. Rytuał zaparzania i picia herbaty miętowej. Nieoczekiwane spotkanie z pisarstwem innego podróżnika – Jana Potockiego. Tylko skąd ten nieustający niepokój, towarzyszący lekturze każdej strony? Jest taka scena. Przy stoliku siedzi trzech mężczyzn. Są inni. Poważni. O czymś rozmawiają. Co tu dużo mówić – budzą strach, bo być może to są właśnie ci, którzy nas nie lubią, którzy obwijają twarze czarnymi chustami. Delektowanie się marokańską herbatą bez papierosa nie ma sensu, ale Krzysztof Środa nie ma zapalniczki. Jest u nich na stoliku. Tylko. Ta historia ma dalszy ciąg. Zaskakujący. Znów trzeba zweryfikować swoje myślenie. I chyba właśnie o to chodzi. Książka dostępna w zbiorach książnicy Karkonoskiej. (KH)