Rokitnica. Niewielka miejscowość w Beskidzie Żywieckim. Upalne lato 1986 roku. Senna atmosfera, gwar dzieci kolonijnych, turyści zmierzający w góry, i tylko grupa hippisów zakłóca sielski nastrój i wprowadza nieco ożywienia. Przyjechali tu z różnych zakątków kraju, aby sprzeciwić się budowie elektrowni jądrowej, bo o wybuchu w Czarnobylu zrobiło się już głośno. Tak to z wierzchu wygląda. Ale to tylko pozory. Coś jest jeszcze, coś dziwnego w powietrzu. Nieuchwytnego. Jakaś tajemnica. Miejscowi wiedzą, ale nie chcą mówić. Twierdzą, że nie ma o czym. Stare dzieje. Ale jednak coś jest na rzeczy. Choćby to: wiejska parafia, jeden kościół, plebania, utarte zwyczaje, tylko proboszcz co chwila inny. Dwóch skończyło tragicznie, kolejny został odwołany z dnia na dzień. Ten, co nastał teraz, o niczym nie wie. Może i chciałby się dowiedzieć, ale trochę się boi, bo co potem z taką wiedzą zrobić, a zresztą i tak wszyscy nabierają wody w usta, jak tylko zadaje jakieś niewinne pytanie. I jeszcze ta dziewczyna. Nikt jej nie zna, nikt nie widział, chyba przyjezdna. To on ją znalazł na nasypie kolejowym. Już nie żyła. Została zamordowana. W tym miejscu stoi krzyż. Od dawna. Od jak dawna też oczywiście nikt nie pamięta ani dlaczego tam jest. Ale ktoś zawsze kładzie świeże kwiaty. Teraz też tam były.

To już drugi kryminał w dorobku Anny Kańtoch. Świetny. Wsysa od pierwszej strony i nie puszcza. Atmosfera zagęszcza się, napięcie rośnie i naprawdę nie wiadomo do końca o co chodzi i kto za tym stoi.

Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)