Zima rozgościła się już na dobre. Przyniosła ze sobą śnieg i mróz, więc my także zapraszamy na dalsze zimowo-śnieżne opowieści.

Królowa Śniegu (27.01.2021)

(Królowa Śniegu, H.Ch. Andersen)

A wszystko zaczęło się od tego, że pewien zły troll, wielki czarownik wpadł na pomysł i stworzył zwierciadło o wielkiej mocy. To, co było piękne, szlachetne i dobre, stawało się zdeformowanym, nieprzyjemnym obrazem rzeczywistości. To, co było złe, brzydkie i straszne, odbijało się z wielką dokładnością i stawało jeszcze gorsze. Któregoś razu niegodziwy troll wysłał swoich uczniów do nieba z przeklętym lustrem, żeby wykrzywić również obraz anielskiego świata, I stało się, że zwierciadło wysunęło im się z rąk i rozbiło na nieskończoną ilość kawałków, maleńkich jak ziarenka piasku. Teraz po świecie roznosił je wiatr. Jeśli komuś taka drobinka wpadła do oka, człowiek widział wykrzywiony i szkaradny obraz rzeczywistości. Jeśli komuś okruszek dostał się do serca, to robiło się jeszcze gorzej – takie serce mogło zamienić się w… posłuchajcie sami. (GJ)

Jeździmy na saneczkach (14.01.2021)

(Dzieci z Bullerbyn, A. Lindgren)

Każda pora roku przynosi wiele wspomnień i uczuć. Każdy z nas ma wiele takich wspomnień, którym Czarodziej Czas nie zatarł barw, zapachów czy smaków – w słowach, obrazach czy doświadczeniach.

Kiedy za oknem Pani Zima ozdabia świat spadającymi z chmur śnieżynkami, okrywając go białym puchem, przenieśmy się do odległej maleńkiej wioski. Stoją tam zaledwie trzy urocze domki, w których mieszka kilkoro dzieci wraz z rodzicami. Życie w tym miejscu, wyznaczane niezmiennym rytmem pór roku, jest pełne prostoty, radości i spokoju. Tutaj każda rzecz czy wykonywana z ochotą czynność, każda chwila zabawy, psot czy uczenia się, nabierają większego znaczenia poprzez poczucie wspólnoty i przyjaźni z otaczającym światem, w którym jest wiele przestrzeni dla niczym nieskrępowanej dziecięcej wyobraźni. (GJ)

***

Wielki mróz (20.01.2021)

(Zima Muminków, T. Jansson)

Co wiemy o Muminkach? Przodkami Muminków były skandynawskie trolle, spokrewnione z naszymi skrzatami i krasnoludkami. Z wyglądu przypominają trochę hipopotama, jednak poruszają się na tylnych kończynach. Ich skórę pokrywa biało-kremowe futerko.

Mieszkają w miejscu, które nazwano Doliną Muminków – gdzieś w dalekiej Finlandii. wiodąc życie pełne miłości, dobroci, humoru i poezji. Wynika to z faktu, iż są stworzeniami bardzo ciekawymi świata, z szacunkiem odnoszą się do odrębności i upodobań swoich przyjaciół i cenią sobie piękno natury, towarzyszące każdej porze roku. Zimę znają bardziej z opowieści, bowiem o tej porze roku zapadają w długi sen, by obudzić się wiosną.

Wydawać by się mogło, że kiedy w Dolinie Muminków panuje zima, nic ciekawego, oprócz padającego śniegu, się nie wydarza, jednak nie dajmy się zwieść pozorom 😉 (GJ)

Dorosłym, oprócz literackiej zachęty do rodzinnego czytania Muminków polecamy również

esej Olgi Tokarczuk

https://charaktery.eu/artykul/psychologia-wedlug-muminkow