Wielka i mała historia Piechowic. Od czasów piastowskich do współczesności. Red. Zdzisław Gasz,

Wydawnictwo Poligrafia „Ad Rem”, Piechowice 212, ss. 190

Książka o Piechowicach

Autor: Romuald Witczak

Otrzymaliśmy do rąk kolejną książkę o naszym regionie. Piechowice, starsze od Szklarskiej Poręby, często jej sławą przyćmione, mają się przecież czym szczycić. Ich posadowienie na drodze między Jelenią Górą a Szklarską Porębą przez wieki a i obecnie wyznaczają tej miejscowości pewną specyficzną funkcję. Która zupełnie nie przeszkodziła w utworzeniu własnego, swoistego charakteru.

Książka składa się zasadniczo z dwóch części: historycznej i życiorysów zasłużonych piechowiczan. Pierwsza część została podzielona na rys historyczny, obejmujący całe dzieje miejscowości, i kalendarium, eksponujące dość szczegółowo okres powojenny do roku 2011. Na szczególną pochwałę zasługuje autorski rys historyczny. Dzieje Piechowic zostały ukazane na tle rozwoju całego regionu w sposób skondensowany, ukazując węzłowe i znaczące wydarzenia. Ten szkic może służyć jako świetna pomoc dydaktyczna w edukacji regionalnej w całej Kotlinie Jeleniogórskiej.

Kalendarium natomiast jest wyraźnie „piechowickie” i ukazuje szczegółowo wszystkie znaczące dla miasta i gminy fakty. Zawiera nazwiska, daty, zdjęcia. Ujmuje życie szkolne, religijne, produkcyjne, kulturalne, polityczne, sportowe, turystyczne, budowlane… Ta część książki jest z pewnością dla współczesnych mieszkańców Piechowic najbardziej fascynująca. Szkoda, że podobnej kroniki nie ma dla czasów do 1945 roku. Trzeba z Autorem pozostawać przy nadziei, że jakiś historyk taką pracę wykona.

W części życiorysowej zamieszczono biogramy 42 wybitnych współczesnych polskich piechowiczan, ale tylko tych, którzy już odeszli. Znaczna większość urodziła się przed wojną i wszyscy (z jednym wyjątkiem) poza Piechowicami, więc byli to ci osadnicy, którzy po wojnie budowali tutaj polskie życie. Kalendarium i życiorysy zasłużonych piechowiczan były z pewnością najtrudniejsze do określenia. Z tysięcy zdarzeń i nazwisk trzeba było wybrać te najważniejsze. Trudno wszystkich zadowolić w takich przypadkach. Szczególnie, że dotyczy to czasu, który wielu mieszkańców pamięta.

Na koniec słowo o pewnej edytorskiej niekonsekwencji. Zdzisław Gasz jest raz redaktorem, raz autorem tej książki. Z kontekstu wynika, że jednak jest autorem. I chwała mu za to.