Jede­na­ścio­ro dzie­ci i ich ro­dzice spędzają waka­cje w wiel­kim do­mu nad wo­dą. Żyją jak dwa ob­ce ga­tun­ki obok sie­bie. Ro­dzice są bier­ni, żenujący i podch­mie­le­ni, dzie­ci wy­zwolone, bez­czel­ne i bez za­hamo­wań. Póki co tr­wa sie­lan­ka, dzień za dniem upływa na świa­domym nie­zau­ważaniu wzajem­nych wad. Prze­rywa ją ka­taklizm, wy­wołujący zupełn­ie od­mien­ne re­ak­cje, młodzi po­stana­wia­ją rato­wać