Książka przybliża losy Żydów polskich i niemieckich, którzy tuż po zakończeniu II wojny światowej znaleźli się na terenie Jeleniej Góry i okolicy. Ich historie, opisywane z perspektywy regionalnej, są osadzone w kontekście społeczno-politycznym powojennej Polski, ukazując położenie ocalałej z Zagłady ludności żydowskiej. Szczególne miejsce w publikacji zajmuje opis lokalnych instytucji życia żydowskiego m.in.: komitetów, partii politycznych, placówek edukacyjnych czy opieki zdrowotnej. Część książki stanowi również aneks źródłowy zawierający wybór istotnych archiwaliów dotyczących życia żydowskiego w pobliżu Karkonoszy. Publikacja ta z pewnością zainteresuje wszystkich miłośników regionu, ale także osoby zaciekawione dziejami najnowszymi i życiem żydowskim w kraju po 1945 roku. (opis od wydawcy)

„Żydzi, którzy tuż po zakończeniu wojny znajdowali się w Jeleniej Górze, byli ciekawą społecznością. Z jednej strony wśród jej członków znajdowali się wyzwoleni więźniowie obozów, w tym również z innych krajów, z drugiej przeważali Żydzi niemieccy ci, którzy w jakiś sposób przetrwali okres wojenny na terenie rodzinnej miejscowości i okolic. To właśnie z ich inicjatywy powstał w lipcu 1945 r. komitet, który w skali województwa był jedną z pierwszych takich struktur. Pomimo zawiłej sytuacji polityczno-społecznej, napływających do miasta pierwszych transportów z polskimi osadnikami, Żydzi starali się przede wszystkim zorganizować na nowo swoje życie. Chcieli przy tym, co zrozumiałe, być traktowani na równi z innymi Żydami jako ofiary systemu, nie zaś jak pozostali Niemcy. Niewątpliwie ich starania odpowiadały postulatom i obietnicom składanym przez pracowników administracji publicznej i poszczególnych urzędników, polityków, choć nie do końca egzekwowanych.”