On – Carl Hauptmann i one – Marta i Maria, żona pierwsza i druga. Chciałbym napisać, że to los połączył całą trójkę, ale to raczej Carl, dość świadomie wybrał życie z Marią, zostawiając Martę. I tutaj robi się ciekawie, bo jednak nie do końca – najpierw, bierze kredyt pod zastaw własnego domu, aby wybudować dla Marty nowe miejsce do życia – tak powstaje, tuż obok domu Carla, willa Polny Krzew. Potem, już po rozwodzie byli małżonkowie spotykają się prawie codziennie, a Marta w dalszym ciągu ma ogromny wpływ na pisarza i jego twórczość. Po jego śmierci relacje pomiędzy paniami popsują się całkowicie, zwłaszcza że to Marta stanie się, z testamentowej woli Carla, spadkobierczynią jego życiowego dorobku, Marii przypadnie dom.

Nie pierwszy, nie ostatni to przypadek w ludzkiej historii, kiedy trójkę osób łączą więzi niejako z musu, czy też zastanej sytuacji. Trudno nam dzisiaj oceniać, kto stracił najwięcej, a kto zyskał najbardziej w tym osobliwym szklarskoporębskim Ménage a trois. Zajrzeć za to możemy, po części, w duszę Marty Hauptmann dzięki książce „Drogi mojego życia. Wspomnienia”. Autorka swoje wspomnienia pisała do 1914 r., a następnie uzupełniała je między 1921 a 1924 r. Znaczna część zebranych w książce wspominek dotyczy jej życia z Carlem do czasu rozwodu w 1908 r. I jest to oczywiście najmocniejsza strona, ale dzięki redakcji naukowej prof. Krzysztofa Kuczyńskiego możemy dowiedzieć się także, co o Marcie pisali i myśleli jej znajomi i przyjaciele. Z kolei w aneksie, znalazło się miejsce na mały słownik nazw geograficznych występujących w tekście czy zapis rozmowy o bohaterce z profesorem.

Wiedząc, jak zakończył/nie zakończył się etap wspólnej drogi Marty i Carla, nie zdradzę za dużo, pisząc, że i samo życie z artystą nie było dla niej łatwe. Muszę jednak przyznać, że podziwiam hart ducha tej wspaniałej kobiety, która odważyła się na pełnię życia, a przeciwności, które stawały jej na drodze, potrafiła obracać na swoją korzyść.

Książka dostępna w Dziale Regionalnym z Czytelnią Książnicy Karkonoskiej
{JL}