Jeśli potrzebujesz, drogi człowieku, ogrzać swoje serce i duszę, to bardzo dobrym paliwem będzie opowieść Martina Vopěnky o tym, jak tato z synem wyruszyli w podróż, aby zgubić się w Nieznanym. David, mężczyzna w sile wieku, dobrze sytuowany, nagle zostaje wdowcem. Musi się zaopiekować ośmioletnim synem. Bycie jedynym rodzicem dla wrażliwego Beniamina nie tyle przeraża, ile napawa obawami i zwątpieniem. Skłania do refleksji na temat życia , sensu codzienności, marnowania. Jest wolny i może wszystko, chce poznać swojego syna, więc rozpoczyna z nim podróż. Wyruszają bez planu, odkrywają się nawzajem, budują fantastyczną więź. Ich wieczne wakacje przez Austrię, Włochy, Grecję, Rumunię dają im wspaniały dystans do dotychczasowego życia, otwierają oczy na to, co istotne. Dla chłopca to jak rajska bezczynność, dla mężczyzny sprawdzenie się. Kochają się, mówią o tym, pada między nimi dużo ważnych i pięknych słów. Towarzyszy im relaks i szczęście, które udzieliły mi się podczas czytania. Lato dobiega końca, a oni nie zamierzają kończyć podróży. Docierają do Rumunii, znajdują górę, która ma być ich Nieznanym. Z rozpalonej plaży trafiają w zaśnieżone góry. Tu następuje zwrot akcji, zaczynają tęsknić za domem. Jeszcze tylko ta góra i wrócą do Pragi, znajdą nowe mieszkanie i będą żyć silniejsi o wspólne doświadczenia. Niestety nie wszystko ułożyło się jak chciał David. Wyobrażasz sobie nieszczęśliwy wypadek i utratę pamięci w obcym kraju? W Grecji wyrzuciłeś telefon do morza, a przy sobie nie masz nic, oprócz zbyt lekkich ubrań, jak na tę porę roku. I jeszcze nagle, jak szpila w mózgu, pojawia się myśl, że gdzieś czeka Twoje dziecko. Bałam się czytając ostatnią część „Podróżowania z Beniaminem”, zaprzyjaźniłam się z tą dwójką, martwiłam się.

Długo myślałam o czy właściwie jest ta książka dla mnie. Jest wielowarstwowa, nasycona emocjami i znaczeniami, opisami podróży i towarzyszącym jej emocjom i relacjom rodzic-dziecko. Pojawia się w niej też wątek męskiej seksualności i potrzeb fizycznych, oraz skomplikowanego systemu jakim jest rodzina. Z dystansu jednak okazało się, że dla mnie to książka o miłości, o szczęściu i o nadziei, o tym jak cennym jest wspólnie spędzony czas na robieniu nic, na rozmowach, na patrzeniu w tym samym kierunku. Podróżą w nieznane byłą dla Dawida również podróż w pamięć. Jeśli ta historia nie ogrzała, to na pewno zrobi to list syna do taty. Polecam – oderwanie się od rzeczywistości i feeria emocji gwarantowane! Piękna książka dostępna w Wypożyczalni i na platformie Legimi. (JJ)