Filia nr 3 Książnicy Karkonoskiej
prezentuje

Patroni zabobrzańskich ulic

Jan Wiktor Kiepura
(1902-1966), polski śpiewak i aktor

W tym roku obchodzimy 50. rocznicę śmierci artysty

Był synem piekarza. Miał zostać prawnikiem, ale jego niebywały talent i niesamowita osobowość sprawiły, że został znanym na całym świecie tenorem.
Słynął ze spontanicznych koncertów, gdzie z hotelowych balkonów, ale nie tylko, ku radości podziwiających go tłumów, jego głos niósł się po całej okolicy. Śpiewał z okien pociągów, z dachu samochodu… Tłumy go kochały. Jego przeboje nucił cały świat. Któż nie zna szlagieru – Brunetki, blondynki… Gromadził tysiące widzów.

Nazywano go chłopcem z Sosnowca. To tu debiutował w chórze, gdzie jako zastąpił chorego aktora w Halce Moniuszki. Niestety szybko zabrano mu rolę ponieważ chcąc zabłysnąć, frazy przeciągał ponad miarę, kompletnie nie licząc się z dyrygentem.
Karierę zrobił dopiero zagranicą, później poznała go Warszawa. Jego przyjazdy do kraju wywoływały sensacje i przyjmowane były z entuzjazmem. Prasa obwołała go Królem Tenorów.

Wystąpił w 12 filmach muzycznych.

Śpiewał w najznamienitszych salonach m.in. Operze Wiedeńskiej, Mediolańskiej La Scali, Londyńskiej Corvent Garden, Nowojorskiej Metropolitan Opera, Paryskiej Operze Comique, na Brodwayu i w Londyńskiej Royal Albert Hall. Chętnie wspierał cele charytatywne.
Śpiewał do końca swoich dni, miał dalekosiężne plany. Zmarł nagle 15 sierpnia 1966 r. na atak serca po otrzymaniu niekorzystnej dla siebie wiadomości telefonicznej.

W testamencie zażyczył sobie, aby pochowano go w Warszawie. Spoczął w Alei Zasłużonych na Warszawskich Powązkach. Jego pogrzeb był wydarzeniem kulturalnym. W pogrzebie wzięło udział ponad 100 tysięcy ludzi.

W Krynicy Zdroju Jan Kiepura wybudował willę Patrię. Od 1967 r. w tym mieście odbywa się Festiwal Jana Kiepury. [EL]

Ulica Kiepury i Zabobrze III

Ulica Jana Kiepury, to jedna z ulic Zabobrza III, które zwane jest popularnie Kiepurowem. Była to największa i jedna z pierwszych ulic nowego osiedla, nazwa do użycia weszła 21 listopada 1985 r. Piękne nowe bloki, chociaż tonące w budowlanym błocie, budziły zazdrość wśród mieszkańców Zabobrza I. Dla nich teren nowego osiedla był dotychczas miejscem spacerów i rekreacji. Rosła tu charakterystyczna brzoza, dzieci spędzały wakacje nad glinianką, wędrówce w stronę Szybowiska towarzyszył żabi śpiew. Dzisiaj to osiedle tętniące życiem, pełne placów zabaw, ze sklepami, lokalami gastronomicznymi i zagadkową numeracją bloków. Nie jest łatwo być kurierem i listonoszem na Zabobrzu III. Wielu przyjezdnych potrafi się tu zgubić. Osiedlowa dżungla, która wciąż się rozrasta i nieustannie zmienia.