Książka ks. Hellera to esej o tym, jak tworzyły się pojęcia i ustalały ich znaczenia. Trudno wyobrazić sobie zarówno matematykę, jak i filozofię bez pojęcia nieskończoności. A przecież pojęcie to budziło niepokój Greków i dopiero chrześcijańska teologia dokonała jego „oswojenia”. W refleksji teologicznej i filozoficznej formowały się w zasadzie wszystkie najważniejsze pojęcia, którymi posługujemy się w nauce, jak choćby „czas” i „przestrzeń”. Z drugiej strony, refleksja ta nie pozostawała głucha na to, co działo się w obszarze nauk; Ojcowie Kościoła byli ludźmi wykształconymi i zależało im na tym, żeby tak sformułować chrześcijańską doktrynę, aby było ona do przyjęcia dla wykształconych pogan.
Pełną anegdot książkę czyta się lekko i jednocześnie z poczuciem, że mamy możliwość uczestniczyć w jakimś niezwykłym wysiłku intelektualnym i duchowym, podejmowanym przez wieki, z którego rezultatów pełnymi garściami korzystamy.